Sadabat Paktı, 8 Temmuz 1937 tarihinde İran’ın başkenti Tahran’da, Türkiye, İran, Irak ve Afganistan arasında imzalanan bir saldırmazlık ve iyi komşuluk antlaşmasıdır. Bu çok taraflı pakt, Orta Doğu’da barış ve güvenliği sağlamak amacıyla imzalanmıştır.
Sadabat Paktı, taraf devletler arasında aşağıdaki ilkelere dayanmaktadır:
Bu ilkeler, bölgedeki ülkeler arasında karşılıklı güveni pekiştirmeyi ve olası dış tehditlere karşı dayanışmayı amaçlamaktadır.
Sadabat Paktı’nın Amacı ve Önemi
Sadabat Paktı, özellikle İtalya’nın 1935’te Habeşistan’ı işgal etmesi ve Orta Doğu’ya yönelik yayılmacı politikaları nedeniyle imzalanmıştır. Bu gelişmeler, bölge ülkeleri için ciddi bir tehdit oluşturmuş ve bir savunma ittifakının kurulmasını zorunlu kılmıştır.
Türkiye, doğu sınırlarını güvence altına almak ve bölgedeki istikrarı sağlamak amacıyla bu paktı önermiştir. Sadabat Paktı, Türkiye’nin doğu sınırlarını güvence altına almış ve bölgedeki diğer ülkelerle olan ilişkilerini güçlendirmiştir.
Sadabat Paktı’nın Sonuçları ve Geçerliliği
Sadabat Paktı, 2. Dünya Savaşı sırasında İran’ın İngiltere ve Sovyetler Birliği tarafından işgal edilmesiyle işlerliğini kaybetmiştir. Ayrıca, 1955 yılında Bağdat Paktı’nın kurulmasıyla birlikte Sadabat Paktı’nın önemi azalmıştır.
Sonuç olarak, Sadabat Paktı, Orta Doğu’da barış ve güvenliği sağlamak amacıyla imzalanan önemli bir antlaşma olup, bölgedeki ülkeler arasında karşılıklı güveni pekiştirmeyi hedeflemiştir.